Γράφει η Αναστασία Ξενοφώντος Γαϊτάνου
Εκπαιδευτικός / Βραβευμένη συγγραφέας
ΟΧΙ! Αυτή τη λέξη την είχα ακούσει τόσες πολλές φορές που και μόνο που την έβλεπα με έπιανε ένα τρέμουλο και μια φαγούρα σε όλο μου το κορμί. Μήπως ήμουν αλλεργική στο ΟΧΙ;
Κι όμως δεν ήμουν αλλεργική απλά τα βλαστάρια μου φρόντισαν να τη χρησιμοποιούν τόσο συχνά που μ’ έκαναν να μισήσω τη λέξη.
Μήπως υπερβάλλω; Αν θυμηθώ τα πρώτα πέντε χρόνια των παιδιών μου, τότε θα σας απαντήσω με ειλικρίνεια, δεν υπερβάλλω καθόλου. Μάλλον αυτή πρέπει να ήταν η πρώτη λέξη που ξεστόμισαν. Τα παιδιά του Όχι, έτσι τα φώναζα. Τυχαία; Όχι βέβαια.
Θα μου πείτε γιατί με ενοχλούσε τόσο πολύ. Μμμ, αν το σκεφτώ καλά θα έλεγα ότι με ενοχλούσε η αυθάδεια που κουβαλούσε μέσα της αυτή τη λέξη και που αποτυπωνόταν σε όλο τους το κορμί και κυρίως στα πρόσωπά τους. Σαν να μου έλεγαν «Στα μούτρα σου». Από την άλλη με στεναχωρούσε, γιατί πολλές φορές το όχι τους θα τους έκανε κακό. Αυτό το δεύτερο με διέλυε. Τους έδειχνα έναν δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα ενώ αυτοί διάλεγαν τον δρόμο με τα αγκάθια.
Με δύο παιδιά στην εφηβεία το ΟΧΙ είναι στις δόξες του. Αναγκαστικά έπρεπε να κάνω κάτι γιατί αλλιώς θα τρελαινόμουν. Και αφού δεν μπορούσα να τους αλλάξω αυτούς, άλλαξα εγώ. Όχι, δεν μεταμορφώθηκα σε ζόμπι αλλά άλλαξα μέσα μου, άλλαξα τον τρόπο που αντιμετώπιζα αυτή τη λέξη και όλα όσα αντιπροσώπευε.
Πρώτα απ’ όλα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν μισητές λέξεις. Οι λέξεις για μένα μοιάζουν με τα πλάσματα και έχουν κι αυτές δύο πλευρές, την κακιά και την καλή. Εξαρτάται από εμάς ποια θα δούμε και ποια θα χρησιμοποιήσουμε. Στη ζωή μας δεν υπάρχει μόνο μαύρο ή άσπρο. Όλα τα χρώματα ανακατεύονται για να μας βοηθήσουν να ζήσουμε μια πολύχρωμη ζωή.
Σιγά σιγά άρχισα να συνειδητοποιώ και την καλή πλευρά του ΟΧΙ. Πάρτε μια δόση απ’ αυτή…
ΟΧΙ στη βία.
ΟΧΙ στην εκμετάλλευση.
ΟΧΙ στις εξαρτήσεις.
ΟΧΙ στην αδικία.
ΟΧΙ στην ασθένεια.
ΟΧΙ στην αυτολύπηση.
ΟΧΙ στην παραίτηση.
Για να πούμε το ΝΑΙ πρέπει να βιώσουμε μέσα μας ένα μεγάλο ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ που δεν υπάρχει μόνο στις αφίσες και στις μεγάλες κουβέντες των πολιτικών αλλά ένα ΟΧΙ που τα παιδιά μας θα πουν όταν θα έρθει η κατάλληλη ώρα. Να, όπως έκανε και ο Μεταξάς που αν και δικτάτορας το είπε και απογείωσε μια ολόκληρη χώρα.
Μπορώ να πω με σιγουριά ότι όσο μεγαλώνω βλέπω και αντιμετωπίζω αυτή τη λεξούλα αλλιώς. Τώρα βλέπω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν και αποφεύγω να τη χρησιμοποιώ τόσο συχνά. Προσπαθώ να δείχνω με τις πράξεις μου τις επιλογές μου και να τους αφήνω χώρο να φτιάξουν μέσα τους τα δικά τους ΟΧΙ. Κι αν η αρνητική συμπεριφορά τους απέναντι μου με πληγώνει δεν αφήνω τον εαυτό μου να το πάρει προσωπικά αλλά γίνομαι κι εγώ Μεταξάς ξεκαθαρίζοντας τα δικά μου όρια ανοχής και αυτοεκτίμησης.
Άρα… όλες οι λέξεις είναι χρήσιμες φτάνει να ξέρεις πώς να τις χρησιμοποιείς.
Τι πρέπει να θυμάμαι;
Ο στόχος μας είναι να διδάξουμε και να καθοδηγήσουμε το παιδί μας, έτσι ώστε να είναι ικανό να βγει στον κόσμο με εφόδια, όντας ένας υπεύθυνος ενήλικας.
Εκφράσεις με το ΟΧΙ που είναι καλό να γνωρίζουμε:
-Όχι, παίζουμε: χρησιμοποιείται από κάποιον που είναι περήφανος για κάποιο κατόρθωμα.
–Δεν θα έλεγα όχι: κατάφαση, θα έλεγα ναι.
-Όχι, θα κάτσω να σκάσω: δεν πρόκειται να στενοχωρηθώ (δεν θα σκάσω από τη στενοχώρια μου)
