Γράφει ο Χριστάκης Παπαδόπουλος
Πρώην Διευθυντής Αστυνομίας Λάρνακας
Με αφορμή μια πρόσφατη αναφορά των ΜΜΕ ότι άνεργος 47χρονος από την Λεμεσό, καταδικάστηκε για δεύτερη φορά σε ποινή φυλάκισης για το αδίκημα της επαιτείας, ήλθαν στο μυαλό μου πολλές εικόνες από αυτές που βλέπουμε καθημερινά στην Λάρνακα σχετικά με την επαιτεία.
Με πραγματική λύπη βλέπω καθημερινά 2 – 3 ανάπηρους στο κέντρο της πόλης οι οποίοι έχουν ως επάγγελμα την επαιτεία.
Η εικόνα αυτή είναι πολύ θλιβερή και προκαλεί οίκτο και στεναχώρια. Το να βλέπεις αυτά τα πρόσωπα να υποφέρουν και την ίδια ώρα να παρουσιάζουν μια αλγεινή εντύπωση στους περαστικούς.
Πιστεύω ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν την δυνατότητα να ζήσουν χωρίς την επαιτεία.
Καλό θα ήταν το γραφείο ευημερίας σε συνεργασία με το Δήμο της πόλης μας να μεριμνήσουν γι’αυτά τα άτομα με πραγματική έγνοια έτσι ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν ένα ικανοποιητικό επίδομα για να μπορέσουν να έχουν μια άνετη ζωή χωρίς στερήσεις καθώς και μία καλή στέγη και ιατρική φροντίδα, για να μην είναι στους δρόμους να ζητιανεύουν.
Είναι ότι χειρότερο να βλέπεις σε μία Ευρωπαϊκή χώρα να υπάρχουν ανάπηροι ζητιάνοι.
Με αυτό τον τρόπο (να τους δοθεί εργασία και στέγη) θα είναι αδικαιολόγητοι να ζητιανεύουν και θα μπορούν να κάνουν τίς βόλτες τους μέσα στην πόλη, να αφομοιωθούν με τους συμπολίτες τους χωρίς ιδιαιτερότητες για μία όμορφη και καλή εικόνα. Και προπάντων για το δικό τους καλό.
Με λύπη μου λέγω και πάλιν ότι ίσως η επαιτεία γι’ αυτούς είναι επάγγελμα και πρέπει κάποτε να σταματήσει.
Είναι τραγικό στις μέρες μας να βλέπεις ανάπηρους ζητιάνους. Προκαλούν θλίψη, πόνο και στεναχώρια. Τους αξίζει η όποια βοήθεια έτσι ώστε να είναι αδικαιολόγητο πλέον να βλέπουμε τέτοιες εικόνες.
