Σεβασμό μόνο για τον Ανδρέα Παράσχο….

Χτες οι Κύπριοι “ειδήμονες” του Facebook, οι “επαναστάτες”, οι ξερόλες, οι “πανέξυπνοι”, οι “ανώτεροι”, έτρεξαν να κρίνουν με τον πιο άσχημο τρόπο τον ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Ανδρέα Παράσχο της “Καθημερινής”, με το που βγήκε μια τάχα διόρθωση των όσων είχε πει. Πριν περάσει λίγος χρόνος, πριν δούμε αν πραγματικά έκανε “την διόρθωση”, πριν δούμε πως το δικαιολογεί.
Η δημοσιογραφία στην Κύπρο έπιασε πάτο εδώ και καιρό και βρωμάει προπαγάνδα, ξεπούλημα και φτήνια. Αλλά, περισσότερη αηδία προκαλούν τα social media στη Κύπρο.
Στο κάτω κάτω το να είσαι δημοσιογράφος σε μια χώρα όπως έχει καταντήσει η Κύπρος δεν είναι και το πιο εύκολο. Το να λέγεσαι “δημοσιογράφος” σε μια χώρα όπου τα πάντα ξεπουλιούνται με μεγάλη ευκολία και να μπορείς να ασκείς το επάγγελμα όπως του αρμόζει, δηλαδή ως λειτούργημα, αγγίζει τα όρια του κατορθώματος.
Τo SkalaTimes δημοσιεύει πιο κάτω αυτούσια την επιστολή παραίτησης του Ανδρέα Παράσχου, όπως δημοσιεύτηκε στον «Πολίτη». Σε μια εποχή όπου λιγοστεύουν τα δημοσιογραφικά πρότυπα, (είναι σχεδόν ανύπαρκτα σ’ αυτό το τόπο), στέλνουμε το σεβασμό και το θαυμασμό μας στον συνάδελφο Ανδρέα Παράσχο.
Από σήμερα, δημοσιογραφικό πρότυπο μας!

Υ.Γ Τα bold στην επιστολή είναι δικά μας.

Γιώτα Δημητρίου

———————————————————————–
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ
Δημήτρη Λοττίδη & Χρίστη Λοττίδη

Κύριοι

Όσο αφελής είναι ένας στρατιώτης που πηγαίνει στον πόλεμο με τη βεβαιότητα ότι δεν θα τον αγγίξει σφαίρα άλλο τόσο αφελής είναι ένας δημοσιογράφος που πιστεύει ότι θα βγει αλώβητος επιχειρώντας να αναδείξει αλήθειες, σε μια χώρα όπου πολιτικοί, με ηγήτορα τον Πρόεδρο, σε σύμπραξη με μια κουστωδία δικηγόρων, λογιστών και επιχειρηματιών ανάπτυξης γης, ξεφτίλισαν διεθνώς την Κυπριακή Δημοκρατία, με ανώτατους άρχοντες του τόπου στο ρόλο προαγωγού του κόλπο γκρόσο των «χρυσών διαβατηρίων» των 8-9 δισ., όπως αποδείχθηκε.
Για τούτο ποτέ δεν επεδίωξα το απυρόβλητο της σύμπραξης ή συμπόρευσης με την όποια εξουσία αλλά ούτε και απέφυγα τον κόπο και το βαρύ άχθος της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Αντίθετα σεμνύνομαι να έχω ως παράσημα δημοσιογραφικής δουλειάς:

• την πολυετή έρευνα για τους αγνοούμενους 1963-1974. Μια τραχιά διαδρομή που με οδήγησε μέχρι την Τουρκία.
• Το 1995 αποκάλυψα τον μέχρι τότε άκρως απόρρητο κατάλογο αγνοουμένων πράγμα αδιανόητο για μια χώρα που αναζητά 1500 αγνοούμενα πρόσωπα. Πίσω από το απόρρητο παιζόταν ένα πολιτικό-κομματικό παιγνίδι που με άλλο τρόπο συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
• Έγραψα για τα εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας κατά Ε/κ αιχμαλώτων και πολιτών και τα εγκλήματα πολέμου Ε/κ παραστρατιωτικών κατά Τ/κ. Έγραψα για την ανάλγητη συμπεριφορά ανθρώπων των Η.Ε. στην Κύπρο και κυρίως των εκπροσώπων του γ.γ. του ΟΗΕ στη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων, που για σειρά πολλών ετών κρατούσαν κλειδωμένα στα γραφεία τους αρχεία με στοιχεία αγνοουμένων.
• Ερεύνησα και έγραψα για όλα τα σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την Κύπρο τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια, όπως
o το σκάνδαλο Μιλόσεβιτς,
o το σκάνδαλο του ΧΑΚ,
o την τραγωδία των 121 θυμάτων της Ήλιος και των οικογενειών τους,
o το Μαρί,
o το Κούρεμα,
o τη διάλυση της Λαϊκής Τράπεζας και την καταλήστευση των κεφαλαίων της,
o τις ανάδελφες εξαγορές τραπεζών στο εξωτερικό από Τράπεζα Κύπρου και Λαϊκή,
o την κατάρρευση του Συνεργατισμού και
o την εξαθλίωση της δικαιοσύνης.

Όλα αυτά, σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε. –υπό κατοχή η μισή- που όζει πλέον αφόρητης δυσωδίας λόγω της εμφανούς διαφθοράς. Χώρα όπου τα πορίσματα όλων των ερευνητικών επιτροπών που συστάθηκαν σκονίζονται στις ελληνικές καλένδες ενώ οι αυτουργοί όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι αλλά ηγούνται του κάθε νέου κόλπου που επινοείται.
Όλα αυτά σε μια χώρα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δηλώνει ότι το δικηγορικό του γραφείο στη Λεμεσό έκαμε 57 διαβατήρια αλλά διερωτάται, «Πού είναι το ανήθικο;» (Πολίτης 10.01.2021), ενώ το καλοκαίρι του 2017 είπε ότι θα διερευνούσε και θα με ενημέρωνε σχετικά με την πληροφορία που έθεσα ενώπιον του ότι το Γραφείο του είχε κάμει μέχρι τότε 253 «χρυσά διαβατήρια» αλλά ουδέποτε έλαβα απάντηση.
Στην ίδια χώρα, που ο Πρόεδρος όταν ρωτήθηκε για το ρεπορτάζ του AlJazeera είπε στους δημοσιογράφους ότι θα τους πάρει ο δαίμονας.
Σε αυτή τη χώρα που ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τον Απρίλη του 2017 κάνει αναφορά σε λύση δύο κρατών αναγκάζοντας τον ίδιο τον Υπουργό του των Εξωτερικών Ιωάννη Κασουλίδη να του απαντήσει: «Να μην πεις ποτέ ξανά έτσι κουβέντα».
Σε μια χώρα που ο πρόεδρος Αναστασιάδης, όπως έγραψε στην «Κ», 5/8/2018, ο εμπειρότατος συνάδελφος από τα Νέα Έθνη, Αποστόλης Ζουπανιώτης, «στον ένα ακριβώς χρόνο (από το Κραν Μοντάνα) έχει αναπτύξει «εμπιστευτικά» σε τουλάχιστον χίλιους ανθρώπους, την άποψή του ότι ίσως είναι προτιμότερο για τα συμφέροντα του κυπριακού Ελληνισμού ένα βελούδινο διαζύγιο (είτε ως διχοτόμηση, είτε ως χαλαρή συνομοσπονδία), δεν εγράφη οτιδήποτε. Ούτε καν αποτέλεσε αντικείμενο της μακράς προεκλογικής εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές».
Εδώ σε τούτη τη χώρα που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, είπε και σε μένα για την προτίμηση του σε λύση δύο κρατών και έγραψα στην «Κ» τον Μάρτη του 2018, ότι όπως μου είπε «θα προσπαθούσε να εξασφαλίσει συναίνεση από την Ε.Ε. και τη σύμφωνη γνώμη του αρχιεπισκόπου».

Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως έγραψα στη στήλη μου της Κυριακής 10.01.2021, «είχε όμως αντιληφθεί ότι «τα χρυσά διαβατήρια» ήταν η κότα με τα χρυσά αβγά […] γι’ αυτό στο Μoν Πελεράν δεν πήρε Βαρώσι και Μόρφου και στο Κραν Μοντάνα λύση, δεν κρίθηκε από σας ως το ύψιστο -αν και άπτεται της επιβίωσης της Κύπρου- και δεν το στηρίξατε, λέει για μένα πολλά.
Αντίθετα μου ζητήσατε την Κυριακή να απολογηθώ στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, για το ότι έγραψα «πως εκμυστηρεύτηκε σε μια νύχτα ευθυμίας στην Αθήνα, ότι (το κόλπο με τα χρυσά διαβατήρια) άφηνε στο Γραφείο του 300 εκατ. ετησίως, που τα πήγαινε μετά στις Σεϋχέλλες με ιδιωτικές πτήσεις. Το λάθος μου ήταν ακριβώς η λέξη «ετησίως» και όχι τα 300 εκατ. Επίσης λάθος μου ήταν που απέφυγα να γράψω ότι όλα αυτά ελέχθησαν ενώπιον του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα αλλά και άλλων, μάλιστα με την πρόσθεση ότι μέχρι το τέλος της δεύτερης θητείας ο τζίρος θα ακουμπήσει το ένα δισεκατομμύριο. Για το συμβάν γνωρίζουν και πολιτικοί αρχηγοί στην Κύπρο.

Η άρνηση μου να απολογηθώ οδήγησε στην ανάληψης από μέρους σας πρωτοβουλίας, όπως μου είπατε, να απευθύνετε τη Δευτέρα 11.01.2021, χωρίς να με ενημερώσετε, επιστολή δια του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στον Πρόεδρο Αναστασιάδη αναλαμβάνοντας δέσμευση ανασκευής του δημοσιεύματος, επειδή όπως μου είπατε σας πήρε το πρωί της Δευτέρας τηλέφωνο απειλώντας ότι θα κινήσει αγωγή. Όσοι γνωρίζουν καλά την συμπεριφορά των βασικών πολιτικών προσώπων στη Λευκωσία, ξέρουν ότι ο Νίκος Αναστασιάδης, ποτέ δεν απειλεί δημοσιογράφους με αγωγές λιβέλου. Το πλέον σύνηθες για τον Πρόεδρο είναι να σε πάρει τηλέφωνο και να σου σύρει τα εξ αμάξης. Εξάλλου τη Δευτέρα το πρωί, ο κ. Αναστασιάδης είχε συνάντηση με την απεσταλμένη του Γ.Γ. του ΟΗΕ Τ. Χ. Λουτ και μέχρι το μεσημέρι ήταν απασχολημένος, όπως όλοι καλά γνωρίζουν. Τέλος απαιτήσατε να συναινέσω σε, «Διευκρίνηση» στην ηλεκτρονική «Καθημερινή», για να μην εκτεθεί η εφημερίδα και να μη συρθεί στα δικαστήρια. Επί του προκειμένου εκτιμώ ότι το κύρος της εφημερίδας πλήττεται ακριβώς επειδή ο εκδότης έσπευσε στην εξουσία δια το φόβο αγωγής αντί να υπερασπιστεί, τη θέση του διευθυντή σε ένα εξόχως σημαντικό ζήτημα αλλά και την αξιοπρέπεια και το κύρος της εφημερίδας την ώρα της κρίσεως στο Κυπριακό, με την απειλή των δύο κρατών. Ακριβώς όπως είχε κάνει η αείμνηστη Ελένη Βλάχου, όταν την 21η Απριλίου 1967, με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, ανέστειλε την κυκλοφορία της Καθημερινής και την κυκλοφόρησε ξανά στις 15 Σεπτεμβρίου 1974.

Επειδή για μένα προέχει η αξιοπρέπεια, το κύρος και το ήθος στη ζωή και τη δημοσιογραφία και διότι η αποφυγή του κινδύνου της διχοτόμησης και της δημιουργίας δύο κρατών στην Κύπρο ισοδυναμεί με ολοκλήρωση της τραγωδίας που επισώρευσε το πραξικόπημα και συμπλήρωσε η τουρκική εισβολή και καθώς δεν ανέχομαι να συμπράττω με φορείς τέτοιων πολιτικών θέσεων και πρακτικών, σας πληροφορώ ότι η ως άνω στάση σας και ενέργειες πέραν του ότι με ακυρώνουν στα μάτια των συνεργατών μου ως Διευθυντή, αποτελούν και απόπειρα φίμωσης και χειραγώγησής της δημοσιογραφικής μου άποψης και με προσβάλλουν, ως άνθρωπο αλλά και ως επαγγελματία.

Η συμπεριφορά σας αυτή δεν μου αφήνει ούτε το ελάχιστο περιθώριο να παραμείνω και με αναγκάζει να υποβάλλω άμεσα την παραίτηση μου από τη θέση του Διευθυντή της Καθημερινής, στη οποία υπηρέτησα από την 1η Αυγούστου 2008, επιφυλάσσοντας πλήρως κάθε νόμιμο δικαίωμα μου. Ευχαριστώ τους συναδέλφους στη Λευκωσία και την Αθήνα για τη συνεργασία και τη συμβολή στην κοινή προσπάθεια κι εύχομαι κάθε καλό!

Ανδρέας Παράσχος