Συλλέκτης έδωσε 2,9 εκατομμύρια ευρώ για να πάρει… αντίγραφο της Μόνα Λίζα. Το αντίγραφο βέβαια δεν είναι τυχαίο, αλλά το διάσημο που κατείχε ο συλλέκτης Χέκινγκ τη δεκαετία του 1960 και επέμενε για χρόνια ότι ήταν το αυθεντικό έργο του Ντα Βίντσι.
Το έργο βγήκε σε δημοπρασία του οίκου Christie’s και ξεπέρασε κατά πολύ τις αρχικές προσδοκίες, καθώς η εκτίμηση ήταν ότι θα «έπιανε» 200.000-300.000 ευρώ.
Τελικά, το αντίγραφο του 17ου αιώνα διεκδίκησαν 14 συλλέκτες. Παλαιότερα, ο πίνακας έγινε μέχρι και πρώτο θέμα σε εφημερίδες και περιοδικά στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Ο Ρέιμοντ Χέκινγκ τον αγόρασε τη δεκαετία του 1960 από έναν παλαιοπώλη στη Νίκαια. Ο συλλέκτης υπερασπίστηκε με πάθος την αυθεντικότητα του έργου, αμφισβητώντας τους ιστορικούς τέχνης. Μάλιστα, θεωρούσε ότι ο πίνακας που εκτίθεται στο Λούβρο είναι το αντίγραφο και απαιτούσε από το μουσείο να αποδείξει ότι ο Ντα Βίντσι ήταν πράγματι ο ζωγράφος που τον φιλοτέχνησε.
Ο Χέκινγκ πίστευε ακράδαντα ότι είχε στην κατοχή του το αυθεντικό έργο. Θεωρούσε ότι ο πίνακας που είχε επιστραφεί στο Λούβρο το 1914, τρία χρόνια μετά την κλοπή του από τον Ιταλό Βιντσέντζο Περούτζια, ήταν πλαστός.
Μετά τον θάνατο του Ρέιμοντ Χέκινγκ το 1977, ο πίνακας παρέμεινε στην κατοχή της οικογένειάς του.
Η Μόνα Λίζα εντάχθηκε στη συλλογή του βασιλιά Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας λίγο μετά το 1517.
Από τις αρχές του 17ου αιώνα φιλοτεχνήθηκαν πολλά αντίγραφα του έργου, μεταξύ των οποίων και εκείνο που είχε αγοράσει ο Χέκινγκ.
