Η ζωή του κύριου Σάββα Γεωργίου, του ιδιοκτήτη του γνωστού βιβλιοπωλείου ΠΗΛΙΟ στη Λάρνακα, αλλά και των εκδόσεων ΠΗΛΙΟ, θα μπορούσε να ήταν βιβλίο….Ο άνθρωπος που ξεκίνησε από τα Άρδανα της Αμμοχώστου, ο εργατικός, ο εκπαιδευτικός, ο βιβλιοφάγος, ο συγγραφέας, ο πολυμήχανος σαν Οδυσσέας, κλείνει ένα κύκλο για να ξεκουραστεί και να αφοσιωθεί σε κάτι άλλο, που αγαπά, την καλλιέργεια γης. Με αφορμή το ότι σήμερα πωλείται το ΠΗΛΙΟ και παράλληλα όλα τα βιβλία και γραφική ύλη δίνονται σε τιμές διάλυσης, εμείς αδράξαμε την ευκαιρία για μια κουβέντα με τον κύριο Σάββα. Μια πραγματικά ενδιαφέρουσα κουβέντα, σαν τα καλά κλασικά λογοτεχνικά βιβλία, αυτά που τόσο αγάπησε ο κύριος Σάββας Γεωργίου και καθόρισαν, όπως ο ίδιος λέει, τη πορεία της ζωής του.
Της Γιώτας Δημητρίου
Κύριε Σάββα πείτε μας λίγο για την αρχή της πορείας σας…..καταρχάς που γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα στο χωριό Άρδανα της Επαρχίας Αμμοχώστου, εκεί κατοικούσα μέχρι τα 18 μου χρόνια. Όταν τελείωσα το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου, εγκαταστάθηκα στην Αμμόχωστο και απουσίασα κατά τη διάρκεια των σπουδών μου…..
Τι σπουδάσατε;
Σπούδασα στην παιδαγωγική ακαδημία Κύπρου στην αρχή και έχω επίσης παρακολουθήσει μαθήματα σε Αγγλικό Πανεπιστήμιο, στην τεχνολογία, όπως επίσης και μαθήματα μελισσοκομίας στην Γεωργική Σχολή Συγγρού στην Αθήνα. Με αυτά τα οποία σπούδασα, ασχολήθηκα. Ήμουν καθηγητής τεχνολογίας και ταυτόχρονα για μεγάλο χρονικό διάστημα ήμουν και μελισσοκόμος.
Πόσα χρόνια δουλέψατε ως εκπαδευτικός;
Εργάστηκα 15 χρόνια ως δάσκαλος και 19 χρόνια ως καθηγητής.
Το 1974 που σας βρήκε;
Με βρήκε στην Αγγλία, είχα πάει το καλοκαίρι για να δω κάποιους συγγενείς μου και έμεινα εκεί. Επέστρεψα στην Κύπρο την 1η Οκτωβρίου του 1974, ενώθηκα με την οικογένεια μου την οποία είχα βρει στη Λάρνακα και υποχρεωτικά εγκαταστάθηκα και εγώ στη Λάρνακα.
Εγκατασταθήκατε στη Λάρνακα τον Οκτώβρη του 1974, το βιβλιοπωλείο ΠΗΛΙΟ πότε το ανοίξατε;
Την πρώτη Σεπτεμβρίου το 1982. Ήταν μια οικογενειακή επιχείρηση.
Πώς ήταν τότε να έχει κανείς βιβλιοπωλείο τότε σε σχέση με το σήμερα;
Τα πρώτα χρόνια, η λειτουργία του βιβλιοπωλείου βασιζόταν αποκλειστικά σε μαθητόκοσμο. Βρισκόμαστε και στην είσοδο σχολείου (Μακαρίου), είχαμε χίλιου μαθητές τακτικούς πελάτες και ταυτόχρονα αναπτύξαμε και την πώληση λογοτεχνικών βιβλίων, ιστορικών και άλλων ειδών. Τότε τα βιβλιοπωλεία ήταν λίγα σε κάθε επαρχία. Στην Λάρνακα ήμασταν εμείς, η ΕΣΤΙΑ και ο Τοφαρίδης. Τότε τα βιβλιοπωλεία πουλούσαν όλα τα σχολικά βιβλία. Σήμερα οι μαθητές τα παίρνουν δωρεάν στο σχολείο.
‘Ομως, προσθέσαμε χαρτική και γραφική ύλη και αυτό μας έφερε νέους πελάτες, κάποιες εταιρείες οι οποίες προμηθεύονται από τα βιβλιοπωλεία την γραφική τους ύλη.
Επίσης σε σχέση με τότε πρέπει να αναφέρω ότι σήμερα έχει αυξηθεί ο κύκλος των πωλήσεων του παιδικού βιβλίου. Κυκλοφορούν πολλά παιδικά βιβλία και υπάρχει ενδιαφέρον γι αυτό το είδος βιβλίου. Μπορώ να πω ότι τα παιδικά βιβλία έχουν τις περισσότερες πωλήσεις, τα παιδιά είναι οι καλύτεροι μας “πελάτες”. Χωρίς φυσικά να παραμελούνται και τα άλλα βιβλία.
Πρέπει βέβαια να πω ότι τότε ο κόσμος έμπαινε στο βιβλιοπωλείο….σήμερα “τους κυνηγούμε” να μπουν στο βιβλιοπωλείο. Εμείς εδώ στο ΠΗΛΙΟ είχαμε δύο υπαλλήλους οι οποίοι πήγαιναν με το αυτοκίνητο σε πελάτες και πουλούσαν βιβλία. Λόγω κορωνοίου σταμάτησε αυτό.
Το ΠΗΛΙΟ βέβαια έγινε γνωστό και από τις εκδόσεις του. Αυτό πότε ξεκίνησε και ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσετε και τις εκδόσεις;
Από το 2004 αρχίσαμε την έκδοση βιβλίων με τίτλο ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΛΙΟ. Γιατί το αρχίσαμε; Η αλήθεια είναι πως έρχονταν πελάτες και μας ρωτούσαν αν μπορούμε να τους βοηθήσουμε να εκδόσουν βιβλία. Εγώ κουβεντιάζοντας με συναδέλφους στην Ελλάδα μου έδωσαν την ιδέα, μου είπαν “γιατί δεν κάνεις ένα τμήμα εκδόσεων;” Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να προσθέσω ένα νέο τομέα στο τμήμα δραστηριοτήτων του βιβλιοπωλείου μας και τελικά μπορώ να πω ότι αυτός ο τομέας ήταν και ο πιο επικερδής. Έχουμε πάρα πολλές εκδόσεις.
Από καθηγητής πότε σταματήσατε;
Το 1999.
Άρα είχατε κι εσείς αφοσιωθεί στο βιβλιοπωλείο και στις εκδόσεις;
Ναι, ακριβώς.
Πως ακριβώς γίνεται η διαδικασία έκδοσης;
Μας φέρνουν οι συγγραφείς τα βιβλία τους, θα τα αναγνώσουμε, να διαπιστώσουμε κατά πόσο αξίζουν να εκδοθούν, θα τα διορθώσουμε γραμματικά, συντακτικά, λογοτεχνικά, γλωσσικά και θα προχωρήσουμε μετά στη σελίδωση με ειδικούς συνεργάτες που έχουμε, επίσης με τους συνεργάτες μας θα δούμε την φιλοτέχνηση του εξωφύλλου και στο τέλος θα προχωρήσουμε στην εκτύπωση. Έχουμε αρκετή δουλειά σε αυτό τον τομέα. Και μπορώ να πω ότι έχω κουραστεί διότι τον τελευταίο καιρό έχει αυξηθεί κατά πολύ ο κόσμος που θέλει να εκδόσει τα έργα του.
Πόσες εκδόσεις έχετε κάνει μέχρι σήμερα;
Γύρω στις 180. Και αυτά όλα τα 180 βιβλία έχουν περάσει από το χέρι μου, αφού τον τελικό λόγο στην έκδοση τον έχω εγώ.
Τι είδη βιβλίων έχετε εκδώσει;
Όλων των ειδών. Παιδικά, λογοτεχνικά, ιστορικά, ποίηση, όλα τα είδη.
Οι συγγραφείς ήταν όλοι από τη Λάρνακα;
Όχι, ήταν και από τη Λάρνακα και από όλη τη Κύπρο.
Έχετε γράψει κι εσείς κάποια βιβλία, μέσα σε όλα αυτά, είστε και συγγραφέας, μιλήστε μας λίγο για αυτό…
Ναι, έχω γράψει συνολικά 13 βιβλία και έχω και κάποια άλλα τα οποία έχουν αρχίσει αλλά δεν τα έχω ολοκληρώσει ακόμη. Καταρχήν έχω γράψει βιβλία που προέρχονται από μελέτες 2-3 χρόνων, το πρώτο βιβλίο που μπορώ να αναφέρω εδώ, που έχει συγκινήσει, είναι το ΑΡΔΑΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, του οποίου έχω παραχωρήσει τα πνευματικά δικαιώματα στην κοινότητα του χωριού μου και το βιβλίο αυτό πωλείται πως προς όφελος της προσφυγικής αυτής κοινότητας.
Πόσους κατοίκους είχαν τα Άρδανα;
Την μέρα που έγινε η εισβολή αριθμούσε 432 κατοίκους, από αυτούς είχαν μείνει 54 στο χωριό τους οποίους οι Τούρκοι εκδίωξαν.
Αυτό το βιβλίο και το ότι παραχωρήσατε τα δικαιώματα στην κοινότητα δείχνει και την αγάπη σας προς το κατεχόμενο χωριό σας….Τι άλλα έχετε γράψει;
Ιδιαίτερη αγάπη για το κατεχόμενο χωριό μου, ναι…
Έχω γράψει και ένα άλλο βιβλίο για ένα ιερέα των Αρδάνων ο οποίος ιερώθηκε στις 11 Ιουνίου 1907, ο Παπά Χαράλαμπος Χατζηλαντής, ο οποίος είναι προπάππους μου. Το βιβλίο αυτό είχε υποβληθεί στον Ελληνικό Πνευματικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδος και έχει βραβευτεί με το πρώτο βραβείο.
Επίσης έχω γράψει και ποίηση. Δύο από τα ποιήματα μου έχουν βραβευτεί με το πρώτο βραβείο στην Ελλάδα. Το ένα πόίημα είναι για τον Παπά Ζαχαρία του Ριζοκαρπάσου και το άλλο αναφέρεται στα ερήπια του σπιτιού της γιαγιάς μου στο χωριό.
Επίσης έχω γράψει λογοτεχνία. “Το Σπίτι Στα Λασπόνερα”, είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στη ζωή ενός κοριτσιού 4 ετών το οποίο το 1950 απομακρύνθηκε από την οικογένεια του, από το Τμήμα Ευημερίας στην Αμμόχωστο, για διάφορους λόγους και δείχνει το μεγάλωμα αυτού του κοριτσιού παράλληλα με την ιστορία της Κύπρου. Είναι βασισμένο σε πραγματικό γεγονός, την ιστορία μου την αφηγήθηκε η ίδια η πρωταγωνίστρια και εγώ το έκανα βιβλίο, με την συγκατάθεση της φυσικά.
Ιδιαίτερη η σχέση σας με το γράψιμο, τα βιβλία….Αλήθεια πως καλλιεργήθηκε αυτή η αγάπη; Αν ανατρέξετε πίσω στα παιδικά και εφηβικά σας χρόνια, υπήρχε πάντα αυτή η σχέση με το γράψιμο και το διαβασμα;
Πολύ καλή ερώτηση, με συγκινεί! Όταν ήμουν στο Δημοτικό Σχολείο είχαμε μια μικρή βιβλιοθήκη με 10-15 βιβλία, ήταν τότε τα κλασικά βιβλία (ελλήνων και ξένων συγγραφέων)…Δεν θα ξεχάσω το πρώτο βιβλίο που διάβασα “Ο Βοσκός και ο Ρήγας”, ήμουν τότε στην Τετάρτη τάξη και με προέτρεψε η δασκάλα μας, η αείμνηστη κυρία Ελένη Μιχαηλίδου, να το διαβάσω. Το διάβασα, μου άρεσε και εκείνη τη χρονιά διάβασα όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης του σχολείου μας. Αργότερα όταν πήγα στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου, που είχε μεγάλη βιβλιοθήκη, είχα ρωτήσει τον φιλόλογο μας, τον μακαρίτη τον αείμνηστο Κολιανδρή, να μου συστήσει τι βιβλία να διαβάσω. Μου απάντησε “να διαβάσεις τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα”. Το πρώτο βιβλίο της που είχα διαβάσει, τότε στα 12 μου, ήταν “Στα μυστικά του Βάλτου” και από εκεί άρχισα να διαβάζω ακατάπαυστα.
Όταν διορίστηκα δάσκαλος στο χωριό μου, στα Άρδανα, ήταν ένα μικρό χωριό που δεν υπήρχε ζωή μετά τις 8 το βράδυ, όλο ο κόσμος βρισκόταν μέσα στο σπίτι του. Πραγματικά, τότε, απόλαυσα τη μελέτη βιβλίων. Θυμάμαι, διάβασα όλα τα έργα του Καζαντζάκη, όλα τα έργα των Ρώσων κλασικών συγγραφέων και μου έχει μείνει αυτή η αγάπη για τα βιβλία, μέχρι σήμερα, όλη μου τη ζωή…..Δεν μπορεί να περάσει μέρα χωρίς να διαβάσω βιβλίο, έστω λίγες σελίδες.
Τι είναι αυτό που κερδίσατε μέσα από το διάβασμα των βιβλίων όλα αυτά τα χρόνια;
Έχω κερδίσει καταρχάς την μετριοπάθεια. Έχω αφήσει στην άκρη όλους τους σωβινισμούς ακόμη και τις ιδέες που πρέσβευα όταν ήμουν νεαρός και κάποια κατάλοιπα είχαν μείνει. Δεύτερο : Διάβασα τόσα βιβλία που είδα διάχυτη την αγάπη μέσα σε όλα αυτά τα βιβλία. “Η τελευταία ευκαιρία”, ένα βιβλίο που έχει γράψει η κ. Λουβιά, είναι το πρόσφατο βιβλίο που έχω διαβάσει και κατασυγκινήθηκα. Εϊναι ένα αξιόλογο βιβλίο που το θεωρώ “το βιβλίο της αγάπης”. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο οφελέθηκα από την προσφορά και τη δύναμη της αγάπης. Ένα τρίτο που έχω κερδίσει από το διάβασμα βιβλίων είναι το ότι έχω μάθει πως να συνδιαλέγομαι με τον κόσμο. Ο φανατισμός δεν πρέπει να υπάρχει, είναι κι αυτό κάτι που μου δίδαξε το διάβασμα. Ιδιαίτερα οι Κύπριοι μετά τα όσα έχουμε πάθει δεν πρέπει να έχουμε φανατισμό.
Με τα βιβλία λοιπόν οδηγήθηκα στην αγάπη και τη μετριοπάθεια. Αυτά τα δύο μπορούν να μας οδηγήσουν όλους σε καλύτερα μονοπάτια.
Αφήνω βέβαια τα άλλα θετικά και οφέλη του διαβάσματος, η ψυχαγωγία, η ηρεμία,η απόλαυση της λογοτεχνίας κ.α.
Τον τελευταίο καιρό γράφουμε μαζί με την κόρη του Λεύκιου Ροδοσθένους ένα βιβλίο (εκείνη το γράφει, εγώ δίνω την καθοδήγηση). Έχω προσέξει πόσα έχει υποφέρει αυτός ο άνθρωπος και σαν αγωνιστής και μετέπειτα. Όμως, έχω κρατήσει κάτι το οποίο είναι μνημειώδες και το οποίο θα έπρεπε να το είχαμε σαν σύνθημα μας: “Σηκώνουμε το όπλο εναντίων του εχθρού, σηκώνουμε το όπλο εναντίων του Τούρκου, ποτέ Έλληνας εναντίων Έλληνα”. Όσα δεινα συσσωρεύτηκαν στον τόπο μας τα εξηγεί αυτή η πρόταση.
Ποιοι συγγραφείς από όλους όσους διαβάσατε θα λέγατε ότι άλλαξαν την κοσμοθεωρία σας και τους θεωρείτε αγαπημένους σας;
Μπορώ να πω ότι ο “αριθμός ένα” συγγραφέας που με έχει συγκινήσει από τον Ελληνικό χώρο είναι ο Καζαντζάκης. Έχω μελετήσει όλα του τα έργα, όχι μόνο μια φορά αλλά και τρεις και πέντε φορές και δέκα. Θεωρώ ότι το καλύτερο του έργο είναι ο “Βραχόκηπος”, το οποίο οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν. Ο “Βραχόκηπος” -για μένα-είναι το καλύτερο του έργο, αναφέρεται σε εμφύλιο σπαραγμό και μάλιστα σπαραγμό μεταξύ δύο αδελφιών. Αυτό για μένα είναι το καλύτερο του έργο.
Από τους ξένους συγγραφείς ξεχωρίζω τον Ντοστογιέφκσι, του οποίου φυσικά έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του και για μένα είναι ο πατέρας της σύγχρονης ψυχολογίας.
Πρέπει, για χάριν συζήτησης, να σου αναφέρω πως είχα όλη την πρωτότυπη σειρά του Ντοστογιέφκσι, την οποία μου ζήτησε προπολεμικά ένας φίλος μου, για να την διαβάσει. Τότε τα βιβλία τα αγοράζαμε 2-3 σελίνια το ένα. Του δάνεισα λοιπόν την πρωτότυπη σειρά με όλα τα βιβλία του Ντοστογιέφσκι. Έγινε ο πόλεμος και χαθήκαμε. Όταν έψαξα να τον βρω έμαθα ότι σκοτώθηκε στον πόλεμο…
Όσον αφορά του Κύπριους έχω παρατηρήσει όχι μόνο ως δημοσιογράφος αλλά και ως δασκάλα δημιουργικής γραφής, ότι αρκετός κόσμος θέλει να εκδώσει είτε ποιήματα του, είτε διηγήματα, είτε μυθιστορήματα. Όμως, σίγουρα, δεν είναι όλοι για να γράφουν. Αν λοιπόν έρθει κάποιος σε εσάς και σας φέρει ένα έργο το οποίο δεν είναι καλό. Πως θα αντιδράσετε; Θα το εκδώσετε γιατί αυτή είναι η δουλειά σας;
Έχει συμβεί να μου φέρουν κάτι το οποίο κρίναμε πως δεν ήταν καλό και δεν το εκδώσαμε. Δεν βλέπω την έκδοση μόνο από οικονομικής πλευράς και οφέλους. Αν κάτι θεωρώ ότι δεν είναι καλό για έκδοση, δεν θα το εκδώσουμε. Έτυχε μια κυρία να μου φέρει τέσσερα βιβλία να της τα εκδώσω. Όταν τα διάβασα, της είπα “λυπάμαι δεν μπορώ να σας τα εκδώσω, διότι τα βιβλία αυτά έχουν σοβαρότατα λάθη, όχι μόνο συντακτικά, ορθογραφικά, γλωσσικά, αλλά και ως προς το περιεχόμενο και τις ιδέες”. Η απάντηση της ήταν “τι σε νοιάζει; Εσύ θα πληρωθείς για να μου τα εκδώσεις, τέσσερα βιβλία, θα βγάλεις λεφτα”. Της είπα ότι θα μπορούσα να της τα εκδώσω χωρίς να γράφει πάνω ΠΗΛΙΟ. Δεν το δέχθηκε και έφυγε.
Πριν ένα μήνα ήρθε μια κυρία μου έφερε ένα βιβλίο να το διαβάσω για να της πω αν αξίζει το κόπο να τυπωθεί. Το διάβασα προσεκτικά και της είπα “Όχι δεν αξίζει τον κόπο” της εξήγησα τους λόγους αναλυτικά και αυτή πολύ θετικά το δέχθηκε.
Έχετε δει να έρχονται κάποιοι να εκδωσουν για το…show; Για να μπορούν να πουν ότι έχουν εκδώσει βιβλίο;
Για να είμαι ειλικρινής, αυτό δεν το έχω δει. Έχω δει όμως να έρχονται να εκδώσουν βιβλίο με την εντύπωση ότι θα βγάλουν λεφτά. Κανένας δεν έγινε πλούσιος (στην Κύπρο τουλάχιστον) από την έκδοση βιβλίου, εκτός από τις εξαιρέσεις των σπουδαίων συγγραφέων σε μεγάλους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους.
Έχετε πει προγούμένως ότι έχετε διδάξει ως δάσκαλος στο χωριό σας στα Άρδανα, αλήθεια αυτό πως ήταν ως εμπειρία; Μιλάμε για μια εποχή που το να είσαι δάσκαλος ήταν μεγάλη ύποθεση…
Ναι, πράγματι, τότε (δεκαετία ’60) οι πιο μορφωμένοι του χωριού ήταν οι δάσκαλοι. Αυτή είναι μια ερώτηση που με συγκινεί…..Δουλέψαμε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Στο χωριό τότε ήμαστα δύο δάσκαλοι. Εγώ δίδασκα στην πρώτη, πέμπτη, έκτη σε μία αίθουσα με 32 μαθητές και ο άλλος δάσκαλος δίδασκε στην δευτέρα τρίτη τετάρτη σε μία αίθουσα με 29 μαθητές. Αν είχαμε σήμερα αυτό το σύνολο μαθητών θα υπήρχαν όχι δύο δάσκαλοι αλλά σίγουρα πολύ περισσότεροι.
Δουλεύαμε και πρωί και απόγευμα και είχαμε το κουράγιο να φέρνουμε τους μαθητές πιο νωρίς το μεσημέρι, για να βοηθήσουμε αυτούς που ήθελαν ιδιαίτερη βοήθεια. Θέλαμε να μάθουν όλα τα παιδιά να διαβάζουν, να γράφουν να μετρούν. Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά…Είχαμε ένα πολυγράφο χειροκίνητο και μπορεί για μεγάλο χρονικό διάστημα να μην είχαμε χαρτί να τυπώσουμε κάποια φυλλάδια. Ήταν πολύ δύσκολες οι συνθήκες…
Μου θυμίζει κάποια βιβλία παλιά όπως “Η κυρία Ντορεμί” κτλ…Όμως υπήρχε σεβασμός προς το επάγγελμα αλλά φντάζομαι και προς το πρόσωπος σας, που ο Σάββας ο γιος του τάδε συγχωριανού μας έγινε δάσκαλος….
Ναι, παρόλο που ήμουν νεαρός, 20 χρονών ήμουν στην έδρα και δίδασκα, με αγαπούσαν όλοι οι χωριανοί, άσε που το μισό χωριό ήταν συγγενείς μου! Με εκτιμούσαν και έρχονταν τακτικά και με ρωτούσαν για τα παιδιά τους. Η προσπάθεια μου ήταν να τους πείσω όλους να στείλουν τα παιδιά τους στο Γυμνάσιο.
Παρόλα αυτά φύγατε μετά και πήγατε Αγγλία για να συνεχίσετε τις σπουδές σας;
Όχι, ήταν μέσω αλληλογραφίας οι μετέπειτα σπουδές μου. Πάντα ήθελα να συνεχίζω την πνευματική μου καλλιέργεια. Να αναφέρω ότι το ’74 όταν εγκαταστάθηκα στη Λάρνακα και εργαζόμουν στο σχολείο, είχα γραφτεί στη Νομική Σχολή Αθηνών. Πέρασα και τον πρώτο χρόνο. Το δεύτερο χρόνο το υπουργείο μας ανακοίνωσε ότι δεν θα μας καλύπτει τα έξοδα όταν θα απουσιάζαμε. Ως οικογενειάρχης δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω οικονομικά και έτσι διάκοψα τις σπουδές μου εκείνες.
Πάμε στο σήμερα….Σήμερα το ιστορικό βιβλιοπωλείο ΠΗΛΙΟ μετά από 39 χρόνια, πωλείται, ενώ παράλληλα τα βιβλία έχουν τιμές διάλυσης, 30%, 60%, 80% έκπτωση…Τιμές διάλυσης και στην γραφική ύλη….Μιλήστε μας λίγο γι αυτό.
Και ως εκπαιδευτικός που ήμουν ποτέ δεν είχα μόνιμη απασχόληση τα του εκπαιδευτικού, πάντοτε ασχολούμουν και με κάτι άλλο. Για ποιο λόγο; Γιατί όταν ήρθαμε στη Λάρνακα είχα πει στην σύζυγο μου “χάσαμε το σπίτι μας, τα κτήματα μας, χάσαμε το κάθε τι και σε χρόνο μηδέν βρεθήκαμε πρόσφυγες με τα ρούχα που φορούσαμε. Δεν υπάρχει άλλη λύση από το να δουλέψουμε σκληρά”. Μόλις είχαμε χτίσει και το σπίτι μας, στην πράσινη ζώνη και αναγκαστήκαμε να το αφήσουμε. Και πράγματι εργάστηκα πάρα πολύ σκληρά. Πέτυχα. Έκανα δύο παιδιά, ο Θεός με βοήθησε και αποκαταστάθηκαν τα παιδιά μου. Η μια μου η κόρη ζει στη Ρόδο με την οικογένεια της και είναι μια καλή επιχειρηματίας, η άλλη μου η κόρη είναι καθηγήτρια αλλά δεν την ενδιαφέρει να συνεχίσει με το βιβλιοπωλείο. Εγώ μετά από τόσα χρόνια έχω κουραστεί, αποφάσισα λοιπόν να πουλήσω το βιβλιοπωλείο. Το έχω βάλει στη πώληση, αλλά ουσιαστικά δεν το πουλώ, το χαρίζω! Το δίνω σε τόσο χαμηλή τιμή που πραγματικά είναι μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία.
Παράλληλα, μέχρι να βρεθεί αγοραστής για το βιβλιοπωλείο, δίνω τα βιβλία και την γραφική ύλη σε τιμές διάλυσης. Από 30%, 60% 80% πραγματικά είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για όλους να έρθουν να αγοράσουν από τα χιλιάδες βιβλία που έχουμε εδώ, αλλά και γραφική ύλη, καθώς και εκπαιδευτικά παιχνίδια για παιδιά.
Διότι, κακά τα ψέματα, άγω και το 78 έτος της ηλικίας μου και χρειάζομαι ξεκούραση.
Βέβαια, οι εκδόσεις θα συνεχίσουν, για να εκδώσω κάποια βιβλία που εκκρεμούν και όταν βρεθεί αγοραστής για το βιβλιοπωλείο θα δούμε αν τον ενδιαφέρει να αγοράσει και τις εκδόσεις….
Πως σας κάνει να νιώθετε αυτό το κλείσιμο του κύκλου;
Μπορεί κάποιοι όταν κλείνει ένας κύκλος να στεναχωριούνται. Δεν είναι λυπηρό. Έφτασα σε ένα σημείο που ο κύκλος εργασιών μου έχει ολοκληρωθεί κα μάλιστα με επιτυχία. Νιώθω χαρούμενος γιατί κλείνω το κύκλο αφήνωντας ένα καλό όνομα πίσω από την επιχείρηση που είχα…
Νομοτελειακά, όταν κλείνει ένας κύκλος ανοίγει ένας άλλος. Που θα σας βρει “η επόμενη μέρα”;
Η επόμενη μέρα είναι πολύ ωραία για μένα….Ένας φίλος μου, με τη σύζυγο του, έχουν ένα κτήμα εδώ κοντά, στο Κίτι, περιφραγμένο, διόμιση στρέμματα, με ελαιόδεντρα, όλων των ειδών φρουτόδεντρα και άλλα φυτά και λαχανικά. Επειδή δεν μπορούν να το καλλιεργήσουν και να το αξιοποιήσουν, έδω και 4 χρόνια μου το έχουν παραχωρήσει. Χαρακτηριστικά μου έχουν πει “καλλιέργησε το, κάνε ότι θέλεις και ότι θες δίνε μας”. Εγώ το ανέλαβα, έχουμε το λάδι μας, τα φρούτα μας, ταυτόχρονα έχω και τις κότες μας με βιολογικά αυγά, έχω και τις γάτες μου για τα τρωκτικά….Καλλιεργώ οτιδήποτε χρειαζόμαστε στο σπίτι. Μπρόκολο, ρόκκα, πιπεριές, ρόδια, κουκιά, πατάτες, τα πάντα….Είναι μια ευχάριστη για μένα ασχολία και το ονομάζω “Περιβόλι ο μικρός παράδεισος”. Για μένα είναι ένας μικρός παράδεισος. Εργάζομαι εκεί ώρες πολλές και το απολαμβάνω. Εκεί μάλιστα έχω και το γραφείο μου και διαβάζω και γράφω….
Κλείνοντας να πούμε ότι όσοι ενδιαφέρονται για οτιδήποτε αφορά το βιβλιοπωλείο μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί σας….
Ναι, βεβαίως, στο τηλέφωνο 97892490
