Γράφει και επιμελείται η εκπαιδευτικός
και Βραβευμένη Συγγραφέας
Αναστασία Ξενοφώντος Γαϊτάνου
Καλωσορίζουμε στην παρέα μας ακόμη ένα ξεχωριστό βιβλίο. Ένα βιβλίο που ξεχειλίζει φως. Εκείνο το φως που διώχνει από μέσα μας κάθε σκουπίδι, κάθε περιττό. Ανυπομονώ να το γνωρίσω καλύτερα.
*Η ταυτότητα του βιβλίου
Συγγραφέας: Αθηνά Πρωτοπαπά
Τίτλος: Το φως ανάτειλε ξανά στο γήινο βασίλειο
Σας καλωσορίζουμε στη βιβλιοπαρέα μας. Αγωνιούμε να μάθουμε για το φως που μοιάζει να ξεχειλίζει από τις σελίδες σας.
* ΦΩΣ – ΣΚΟΤΑΔΙ. Αυτές οι λέξεις κυριαρχούν στις σελίδες σας. Οι δύο πόλοι της ζωής και της ψυχής μας. Για σας τι συμβολίζει η κάθε μια απ’ αυτές τις δύο λέξεις;
Πολύ σωστά το διατυπώσατε. Οι δύο πόλοι της ζωής και της ψυχής μας. Προπάντων της ψυχής μας, η οποία παλεύει ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το καλό και το κακό, προκειμένου να υπερπηδήσει τα ποικίλα εμπόδια που την ταλανίζουν και να βρει τη λύτρωση και τη σωτηρία της κοντά στον θεό.
Το φως
Λοιπόν από τη μια συμβολίζει σαφέστατα τη χαρά, την ελπίδα, την αισιοδοξία αλλά κυρίως την πίστη, την αγάπη, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την απλότητα, τον σεβασμό, την αξιοπρέπεια.
Σκοτάδι
Αντίθετα, το σκοτάδι είναι σύμβολο της θλίψης, της απαισιοδοξίας και κυρίως της κακίας, του μίσους, της έχθρας, της αδικίας και της απληστίας.
* Πώς μπόρεσε όμως το σκοτάδι να διώξει το φως;
Το σκοτάδι υπερίσχυσε, δυστυχώς, και νίκησε το φως στο γήινο Βασίλειο, εφόσον οι άνθρωποι δεν εκτιμούσαν τα λίγα και καλά που είχαν. Ήθελαν περισσότερα. Εξαιτίας της απληστίας τους, λοιπόν, ο βασιλιάς του ουρανού έδωσε εντολή στον Ήλιο να κρυφτεί πίσω από μαύρα σύννεφα, ώστε να επικρατήσει το σκοτάδι. Και δεν ήταν μόνο η απληστία των ανθρώπων που έδιωξε το φως απ’ τη ζωή τους και τους οδήγησε στο απόλυτο σκοτάδι αλλά και το μίσος, η κακία, το ψέμα και η αδικία εις βάρος των συνανθρώπων τους μα και εις βάρος της μάνας γης που τους φιλοξενούσε στο βασίλειό της.
*Η απληστία λοιπόν. Μεγάλη τυραννία. Αναφέρεστε στις αδελφές ψυχές. Ποιες είναι αυτές και γιατί τις ονομάσετε έτσι;
Οι «Αδελφές Ψυχές» είναι όσες κατοικούσαν στο βασίλειο του Ουρανού και άκουγαν στο όνομα: Απλότητα, Τιμιότητα, Σεβασμός, Ευγένεια, Καλοσύνη, Σωφροσύνη, Αγάπη, Πίστη, Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Ελευθερία. Μεταμορφωμένες σε περιστέρια πέταξαν μέχρι το Γήινο Βασίλειο και σκόρπισαν παντού το φως.
Τις ονόμασα «Αδελφές Ψυχές», γιατί, αρχικά, κατάγονται από τον ίδιο πατέρα που δεν είναι άλλος, στο παραμύθι, από τον ουράνιο βασιλιά. Έπειτα, από την άλλη είναι άυλες υπάρξεις, είναι πνεύματα και δεν μπορούν να προσδιοριστούν ξεκάθαρα. Δεν μπορεί κάποιος να τις δει με οποιοδήποτε άλλο τρόπο παρά μόνο ως περιστέρια. Υπάρχουν σε μια άλλη διάσταση. Όταν οι σάλπιγγες τ’ ουρανού ήχησαν, έτρεξαν στο κάλεσμα του βασιλιά πρόθυμες ν’ αναλάβουν την αποστολή που τους ανατέθηκε, θέλοντας έτσι να συμβάλουν στην αναγέννηση της ζωής στο γήινο βασίλειο. Γίνονται όλες μια γροθιά και επιτελούν έργο σημαντικό και θεάρεστο, ώστε να επικρατήσουν στο βασίλειο της γης οι αξίες που αντιπροσωπεύουν. Η αγάπη, η ειρήνη, η δικαιοσύνη, η πίστη, η ελπίδα, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, η τιμιότητα, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια.
*Αν είχαν την ευκαιρία αυτές οι αδελφές ψυχές να μιλήσουν τώρα στους ανθρώπους τι θα τους έλεγαν;
Πολύ εύστοχο το ερώτημα. Μα φυσικά, τι άλλο θα έλεγαν στους ανθρώπους εκτός από το να είναι έντιμοι, τίμιοι, ειλικρινείς και δίκαιοι, καλοσυνάτοι, σώφρονες (συνετοί και λογικοί), ευγενικοί, φιλάνθρωποι, ειρηνικοί και δίκαιοι και στα λόγια και στα έργα. Θα συμπλήρωναν στα πιο πάνω ότι χρειάζεται πίστη, επιμονή, υπομονή και συνεχής πάλη με τον εαυτό μας και προπάντων με το εγώ μας για να καταφέρουμε να ενσαρκώσουμε τις πιο πάνω αρετές και αξίες, οι οποίες στις μέρες μας τείνουν να εκλείψουν λόγω του υλικού ευδαιμονισμού, εξαιτίας του οποίου το χρήμα και τα υλικά αγαθά θεωρούνται υπέρτατες αξίες και θεοποιούνται. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι ενεργούν και σκέφτονται με βάση το ατομικό συμφέρον και όχι με βάση το συλλογικό που επιτυγχάνεται αν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει ποιος είναι και για ποιο σκοπό βρίσκεται στη γη. Αν ο άνθρωπος, συνειδητοποιήσει υπεύθυνα ότι δεν βρίσκεται στο εγώ αλλά στο εμείς και αποκτήσει το σπουδαίο χάρισμα της ενσυναίσθησης, υπερβαίνοντας εαυτόν, τότε θα αντιληφθεί την ουσία και τον σκοπό της ύπαρξής του. Μόνο όταν συναισθανθεί τη θέση στην οποία βρίσκεται ο συν-άνθρωπος του, μόνοόταν αγαπήσει αληθινά, μόνο όταν δει το δίκαιο και το ορθόμε τα μάτια της ψυχής, μόνο όταν γίνει ειρηνικός, ευγενικός, καλοσυνάτος, αξιοπρεπής και έντιμος θα περάσει αβίαστα από το σκοτάδι στο φως, από τη θλίψη και τον πόνο στην αληθινή χαρά.
*Κι όταν το σκοτάδι απλώθηκε παντού στο γήινο βασίλειο τα όνειρα όλων έμειναν μετέωρα. Πού πήγαν τα όνειρα;
Τα όνειρα έμειναν απραγματοποίητα μιας και το σκοτάδι τα επισκίασε και τα φυλάκισε. Συγκεκριμένα, το σκοτάδι έφερε στη ζωή των ανθρώπων ανατροπές, με αποτέλεσμα να μην έχουν καμιά διάθεση να αγωνιστούν για να πραγματοποιήσουν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους. Έπρεπε πρώτα να αντιμετωπίσουν τη νέα κατάσταση στην οποία βρέθηκαν εξαιτίας της δικής τους και μόνο συμπεριφοράς. Κι έτσι αυτά έμειναν μετέωρα, εν αναμονή.
*Πώς νιώθει ο άνθρωπος χωρίς τα όνειρά του;
Ο άνθρωπος χωρίς τα όνειρά του νιώθει ότι βρίσκεται στο σκοτάδι, γι’ αυτό και απελπίζεται. Νιώθει φυλακισμένος και εγκλωβισμένος σε μίζερες καταστάσεις που τον οδηγούν στη στασιμότητα και την αποτελμάτωση. Νιώθει ζωντανός νεκρός.
*Ο ουράνιος βασιλιάς ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα βοήθειας του βασιλιά της γης. Στο γράμμα του έγραψε μεταξύ άλλων: « Οι αληθινοί θησαυροί δεν εξαγοράζονται, αλλά κερδίζονται, αφού δοκιμαστούν στο αμόνι του μυαλού και της καρδιάς».
Με μπερδέψατε. Όταν μιλάμε για θησαυρό το μυαλό μου πάει σ’ ένα σεντούκι γεμάτο φλουριά και πολύτιμους λίθους. Υποψιάζομαι ότι εδώ μιλάτε για ένα άλλου είδους θησαυρό. Μπορείτε να μας εξηγήσετε;
Ναι βέβαια! Σωστά καταλάβατε. Για άλλου είδους θησαυρό μιλώ. Ο θησαυρός αυτός δεν έχει να κάνει με φλουριά και πολύτιμους λίθους. Αυτός ο θησαυρός δεν έχει υλική αξία και δεν είναι δυνατόν να εξαγοραστεί από κανένα. Δεν εξαγοράζεται η αγάπη, η δικαιοσύνη, σεβασμός, η τιμιότητα, η ευγένεια, η καλοσύνη, η ανθρωπιά, το φιλότιμο, η αξιοπρέπεια, η ειρήνη και η ελευθερία, εσωτερική και εξωτερική. Αυτοί οι θησαυροί είναι ανεκτίμητης αξίας, γιατί κερδίζονται και εδραιώνονται, αφού υποβάλει ο καθένας τον εαυτό του – ψυχικά, πνευματικά – σε σκληρή δοκιμασία, ώστε να πετύχει πνευματική και ψυχική αφύπνιση, αποκτώντας αυτογνωσία αλλά και ενσυναίσθηση, η οποία θα τον βοηθήσει να περάσει από το εγώ στο εμείς. Αυτοί λοιπόν οι θησαυροί είναι που θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στην αληθινή ευτυχία και θα τον βοηθήσουν να πορευθεί από το σκοτάδι στο Φως.
*Ξεχειλίζετε από αισιοδοξία, αφού οι αδελφές ψυχές, οι αιώνιες και ακατάλυτες αξίες και αρετές επέστρεψαν στο γήινο βασίλειο. Η κάθε μια τους μίλησε στους ανθρώπους και είπε λόγια σπουδαία και σοφά. Ποια απ’ αυτά ξεχωρίζετε;
Τα λόγια που ειπώθηκαν από την κάθε μια είναι αναμφίβολα σπουδαία και σημαντικά. Ωστόσο, τα λόγια της Αγάπης και του Σεβασμού είναι αυτά που ξεχωρίζω ιδιαίτερα.
*Τι μπορούμε να κάνουμε για να μην έρθει ξανά το σκοτάδι;
Βλέποντας λοιπόν πίσω από το αλληγορικό μήνυμα του βιβλίου, αυτό που μπορούμε να κάνουμε, για να μην έρθει ξανά το σκοτάδι δεν είναι τίποτα άλλο από το να πάψουμε να είμαστε άπληστοι, πλεονέκτες και αχάριστοι και να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες της ζωής μας. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος από τη φύση του για τα ωραία και τα υψηλά. Σεβασμός, Αγάπη, Δικαιοσύνη, Σωφροσύνη, Αλληλεγγύη, Ειρήνη, Ελευθερία πρέπει ν’ αποτελούν σταθερά σημεία αναφοράς στη ζωή του και όχι μόνο. Κανόνας απαράβατος σε κάθε περίπτωση. Ο άνθρωπος κάτω από την ομπρέλα των αιώνιων κι ακατάλυτων αξιών και αρετών μπορεί να πορευτεί προς το φως. Αυτό φύσει του αρμόζει. Δυστυχώς το ‘χει ξεχάσει και έχει στρέψει αλλού την προσοχή του. Τον έχει τυφλώσει το χρήμα, η ύλη και τα θέλει όλα για τον εαυτό του. Δεν αγαπά, δεν σέβεται. Μισεί και εχθρεύεται τον συνάνθρωπό του κι αυτό τον εγκλωβίζει και τον αφήνει να ζει στο σκοτάδι και στην ηθική αποτελμάτωση, όπου οι αξίες κατακερματίζονται και δολοφονούνται εν ψυχρώ. Σ’ έναν κόσμο που πλάστηκε με αγάπη αυταπάρνηση κι αυτοθυσία για τον άνθρωπο, ο ίδιος ο άνθρωπος γίνεται αντιπαράδειγμα εφόσον με τις πράξεις του ακυρώνει και προδίδει τον ίδιο του τον εαυτό, ο οποίος αποδεικνύεται ανάξιος να ανταποκριθεί στον ύψιστο σκοπό της ύπαρξής του. Χρειάζεται, λοιπόν, να αγαπάμε ανιδιοτελώς και όχι από συμφέρον, να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο, να είμαστε δίκαιοι και ειρηνικοί και να πιστεύουμε σ’ αυτόν που δημιούργησε αυτόν τον κόσμο. Στον πάντων κτίστην. Και με τα λόγια αλλά προπάντων με τις πράξεις μας. Αυτά θέλει ο ουράνιος βασιλιάς, ώστε το γήινο βασίλειο να βρίσκεται μακριά από το σκοτάδι της ψυχής των ανθρώπων του.
*Αν θα έπρεπε να ξεχωρίζατε μια φράση ή μια πρόταση από τις σελίδες σας ποια θα ήταν αυτή;
«Αξίες κι αρετές αιώνιες και ακατάλυτες καλώς να έρθετε ξανά».
Μακάρι να έρθουν ξανά, γιατί τις έχουμε τόση ανάγκη. Σας ευχαριστούμε για την όμορφη συζήτηση και για το φως που φέρατε στην ψυχή μας. ………………………………………………………………………………………
*Eνδιαφέρουν κι αυτά:
Ας μάθουμε λίγα πράγματα για τη συγγραφέα.
Η Αθηνά Παπαπέτρου Πρωτοπαπά γεννήθηκε στη Λεμεσό και τώρα κατοικεί μόνιμα στη Λάρνακα. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών απ’ όπου και έλαβε πτυχίο Κλασικής Φιλολογίας. Από το 2000 μέχρι σήμερα εργάζεται ως μόνιμη καθηγήτρια σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης. Έχει ασχοληθεί με το θέατρο στην εκπαίδευση, και ιδιαίτερα με το αρχαίο δράμα. Με τη συγγραφή ασχολείται επίσημα τα τρία τελευταία χρόνια. Παρακολούθησε διάφορα εργαστηριακά σεμινάρια δημιουργικής γραφής και έχει γράψει ποιήματα και διηγήματα. Κάποια έχουν δημοσιευθεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά ή έχουν φιλοξενηθεί σε λογοτεχνικές ομάδες στις οποίες διατελεί μέλος. Το παραμύθι «Το Φως ανέτειλε ξανά στο Γήινο Βασίλειο», το οποίο κυκλοφόρησε κατά την περσινή χρονιά, Δεκέμβριο του 2020, από τις βιβλιοεκδόσεις, «Αναζητήσεις» στη Λεμεσό, είναι η πρώτη της επίσημη συγγραφική δουλειά. Είναι μέλος της Ιαπωνικής Βεντάλιας Ποίησης και Πολιτισμού και μέλος του Συνδέσμου Εθελοντών Ψυχοκοινωνικής Στήριξης Παιδιών και Εφήβων.
***Το παραμύθι είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Ανδρόνικου Παπαπέτρου που έφυγε νωρίς, πολύ νωρίς.
«…Μη με ξυπνάτε. Αφήστε με να ταξιδέψω στ’ όνειρο συντροφιά με τον ακαταμάχητο ήλιο…» (απόσπασμα από το εισαγωγικό αφιέρωμα)
