Tης Μona Perises*
(από τις Σέρρες)
Εγώ που είχα ξεχάσει να αγαπώ και ήμουν ένας έξυπνος και πολυάσχολος και μόνιμα κολλημένος, στο πως θα κάνω πιο πολλές επιτυχίες και πρωτιές, τώρα είμαι ο εαυτός μου και προπαντός είμαι αυτός που πονάει και νοιάζεται, είμαι αυτός πολέμισα για μια αγάπη και για μια γυναίκα. Εγώ που πίστευα ότι είμαι το δεδομένο του ίδιου μου του εαυτού, τώρα είμαι ο ένας και αυτή είναι η μοναδική μου, είναι στιγμές που ονειρεύομαι με αυτά που ζω και αυτά που ζω είναι αυτά που ποτέ δεν θα είχα αν δεν ερχόμουν εδώ. Είμαι χαμένος μέσα στη ζάλη και στην παραζάλη και όταν δεν τα ονειρεύομαι, αυτά είναι μαζί μου, είναι πάνω στο πετσί μου και βαθιά μέσα στην ψυχή μου, είναι πια ένα με την υπαρξή μου, είναι ένα με τα κύτταρα μου και είναι όλο μου το είναι. Εκεί που με είχα χάσει και είχα πέταξει το κουφάρι της ψυχής μου, με βρήκε η αγάπη και ο έρωτας με έκανε ξανά άνθρωπο, αυτό το πλάσμα που ήταν εδώ χαμένο στη λήθη του φόβου, έγινε η αιτία να βρω εγώ όλα αυτά που είχα ξεχάσει και ξαναγεννηθήκαμε μαζί, εγώ γι’ αυτήν και αυτή για μένα. Πόσοι άλλοι σαν κι εμένα είναι χαμένοι και κάνουν μετέωρα βήματα πιστεύοντας ότι είναι οι μοναδικοί και οι ακαταμάχητοι εραστές, της μιας νύχτας, ή και των πολλών, δεν είναι όμως τίποτα, παρά μόνο κάποια κορμιά που θα κάνουν κάποια άλλα να φτάσουν στην ηδονή. Όμως οι ίδιοι δεν θα φτάσουν ποτέ και μόλις φτάσει το πρωί θα είναι πάλι στην ίδια κατάσταση της αναζήτησης του πάθους και ίσως δεν το βρουν ποτέ, γιατί απλά έχουν ξεχάσει να αγαπούν και έχουν ξεχάσει την έννοια του έρωτα κάνοντας τον μόνο σαν πράξη και όχι με την ψυχή. Επιβήτορες και όλεθριοι εραστές που πιστεύουν, ότι αν κάνεις έρωτα λόγω των ανδρικών σου ορμών σημαίνει ότι έχεις ολοκληρωθει και είσαι ο άντρας και δεν έχεις ανάγκη τίποτα άλλο. Οι γυναίκες είναι χύμα και παντού, της πηδάς και έχεις γίνει, ο μέγας και ο αλώβητος, ο ακέραιος και ο δυνατός, αλλά στην ουσία φοβάσαι να μείνεις έστω μια νύχτα μόνος σου στο σπίτι, γιατί είσαι η σκιά του εαυτού σου. Δεν είσαι εσύ, αλλά κάποιος άλλος που ζει σε μια απέραντη αυταπάτη και ουτοπία και κάθε μέρα ψάχνεις να βρεις παρέα και κάνεις πράγματα νομίζοντας, ότι αυτά είναι τα σωστά για σένα. Και εγώ έτσι ήμουν, πολλές φορές και χειρότερος, το είχα πάρει πάνω μου και πίστευα, ότι είμαι μόνο εγώ.
*Περισσότερα για την νέα συγγραφέα Mona Perises και το πρώτο της βιβλίο μπορείτε να βρείτε στα πιο κάτω links:
http://monaperises2013.wix.com/monaperises
https://www.facebook.com/LoveintheCaspianSea
http://love-in-the-caspian-sea.blogspot.gr/
