Της Γιώτας Δημητρίου
Ναι, ζητείται ελπίς για την Ασπίδα του Αίαντα μας. Χρησιμοποιώ το «μας», την αιτιατκή πληθυντικού, γιατί ήταν δικό μας. Όλων εμάς, κύτταρο μέσα στη κοινωνία της πόλης μας, δικό μας, που προσέφερε με μπόλικη αγάπη και ανιδιοτέλεια.
Η «Ασπίδα του Αίαντα», φιλανθρωπικός οργανισμός, με έδρα την Λάρνακα και με «μάνα» και ιδρύτρια την Ελίνα Μοτίτου, βοηθούσε άπορες οικογένειες με ρουχισμό, μικροέπιπλα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Μάρτιο του 2014.
Η ιστορία της Ελίνας και του Αίαντα της είναι γνωστή, μετά που «έφυγε» ο πεντέμιση ετών μοναχογιός της, Αίαντας, δημιούργησε αυτό τον Φιλανθρωπικό Οργανισμό. Σε μία συνέντευξη της είχε πει: «Μετά από λίγο καιρό, λόγω του ότι εγώ αισθανόμουν πάρα πολύ έντονα το κομμάτι του δοσίματος, επειδή δεν είχα τον Αίαντα μου, να μπορώ να του προσφέρω εκείνα που του πρόσφερα, την φροντίδα, την αγάπη μου, όταν τον περιποιούμουν… Αισθανόμουν ότι κάτι έπρεπε να κάνω… Η οικογένειά μου και οι στενοί μου φίλοι με στήριξαν σε αυτό το κομμάτι, γιατί ήθελα να δημιουργήσω κάτι εις μνήμη του Αίαντα μου, για να μπορέσω να δίνω τα συναισθήματά μου, να μπορώ να τα προσφέρω στα υπόλοιπα μωρά, όπως τα πρόσφερα και στον γιο μου. Έτσι, σκεφτήκαμε να κάνουμε την οργάνωση ‘η Ασπίδα του Αίαντα’, για να βοηθούμε τα διάφορα παιδιά και τις διάφορες οικογένειες. Και επειδή είδαμε ότι υπήρχαν πάρα πολλές ανάγκες σε αρκετές οικογένειες λόγω και της οικονομικής κρίσης, σκεφτήκαμε να βοηθούμε όλες τις οικογένειες και τους γονείς και όχι μόνο τα μωρά».
Το 2015 η Ελίνα βραβεύτηκε για αυτή την κοινωνική της προσφορά, αν και πιστεύω πως περισσότερο γονατίσαμε και υποκλιθίκαμε στο μεγαλείο της μάνας που έκανε τον πόνο της δημιουργία, αγάπη, προσφορά, για να χαμογελά από εκεί που βρίσκεται ο γιος της και να την καμαρώνει. Σε αυτό υποκλιθήκαμε, με δέος.
To βραβείο λοιπόν Madame Figaro, βραβείο Γυναίκα της Χρονιάς, στη κατηγορία Κοινωνική Προσφορά, δόθηκε το 2015 στην Ελίνα Μοτίτου. Την εμπνεύστρια του κοινωνικού κέντρου Ασπίδα του Αίαντα (περισσότερα είχαμε γράψει εδώ: https://www.skalatimes.com/2015/04/29/vraveio-koinwnikis-prosforas-stin-aspida-tou-aianta/)
Αξίζει να αναφερθεί ότι το 50% του ενοικίου για τη στέγη της Ασπίδας του Αιάντα ερχόταν από τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, κάτι που σταμάτησε με το θάνατο του.
Πρόσφατα, ο χώρος που στεγαζόταν ο Αίαντας πέρασε από χέρια ιδιώτη σε χέρια τράπεζας και έβγαλε έξω τους ανθρώπους του Οργανισμού, αφού ανάμεσα σε άλλα υπήρχαν και δυσκολίες για το ενοίκιο.
Σύμφωνα με πληροφορίες του SkalaTimes οι άνθρωποι της “Ασπίδας του Αίαντα” αποτάθηκαν σε κάποιους φορεις της πόλης για να βρουν μία στέγη, αλλά καμία προσπάθεια δεν κατέστη δυνατή μέχρι στιγμής.
Τονίζουμε ότι η “Ασπίδα του Αίαντα” από το 2014 βοήθησε εκατοντάδες παιδιά και οικογένειες.
Σήμερα, η “Ασπίδα του Αίαντα”, για την οποία όλοι δηλώναμε περήφανοι που υπήρχε μέσα στη πόλη μας και που ήταν ένας φάρος αγάπης και προσφοράς, ΖΗΤΑ ΕΛΠΙΔΑ, ζητά στέγη για να μπορεί να συνεχίσει να προσφέρει.
Αν ολόκληρη Λάρνακα, φορείς, θεσμοί, ιδιώτες, κτλ. δεν καταφέρουμε να δώσουμε ελπίδα να συνεχιστεί το έργο της “Ασπίδας του Αίαντα”, τότε ας μην ξανακάνουμε λόγο για προσφορά και αλληλεγγύη.
Ναι λοιπόν, ζητείται ελπίς, ζητείται μία στέγη για την “Ασπίδα του Αίαντα”, για τα χαμόγελα δεκάδων παιδιών και οικογενειών, για να συνεχίσει αυτός ο κοινωνικός φορέας αλληλεγγύης να αποτελεί ένα φωτεινό φάρο αγάπης και προσφοράς στη πόλη μας.
Ζητείται ελπίς….Για την “Ασπίδα του Αίαντα” μας.
Ακούει κανείς;
