Της Γιώτας Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Και δεν με ενδιαφέρουν οι πολιτικοοικονομικές εξελίξεις των ημερών. Τις έχω βάλει στο pause γιατί είναι Χριστούγεννα και θέλω να χωθώ στην κουζίνα μαζί με την μαμά, να την βοηθήσω να φτιάξουμε μελομακάρονα κι ας μην φημίζομαι για το «ζαχαροπλαστικό μου ταλέντο».
Θέλω να πίνω καφέ με τις φίλες μου και να συζητάμε για τις βραδινές, γιορτινές μας εξόδους.
Μπάχαλο τον έχουν κάνει τον κόσμο οι λίγοι που κυβερνούν τους πολλούς. «Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων, που τον πλανήτη τον κρεμάνε σαν μπρελόκ. Θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα, θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στην ρουτίνα», που τραγουδάνε και τα “Κίτρινα Ποδήλατα”
Αλλά εγώ αυτές τις μέρες θα παρακολουθώ Χριστουγεννιάτικες ταινίες στην TV και θα ονειρεύομαι happy end.
Θα διαβάσω και φέτος το «Christmas Carol» του Charles Dickens το οποίο αγόρασα μόνο τρεις στερλίνες από Tottenham Court Road, στο Λονδίνο. Και θα παρακαλώ το πνεύμα των Χριστουγέννων να στοιχειώσει κι όλους αυτούς που λαβώνουν τον κόσμο και τους λαούς.
Και δεν με ενδιαφέρουν οι δυσοίωνες προβλέψεις των οικονομολόγων για το 2014. (Aνάμεσα σε άλλα οι προβλέψεις λένε ότι ενδέχεται η Ευρώπη «να αντιμετωπίσει μία νέα πολιτική και οικονομική αναταραχή, όταν μία αντι-ευρωπαϊκή συμμαχία μεταξύ κρατών-μελών θα καταστεί η μεγαλύτερη ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» ). Είδαμε που μας οδήγησαν οι προβλέψεις των ειδικών. Θα προτιμήσω να δω τι λένε τ΄άστρα και η Λίτσα Πατέρα για τους Λέοντες για το νέο έτος.
Γιατί είναι Χριστούγεννα και οι Χριστιανοί γιορτάζουν την γέννηση του Θεανθρώπου σε μια σπηλιά. Δεν
ξέρω τι σου λέει εσένα αυτό, αλλά εμένα αλληγορικά μου μιλά για ταπεινοφροσύνη. Απ’ αυτή που τείνει προς εξαφάνιση στις μέρες μας (δες πόσους «σοφούς» και «σπουδαίους» γέμισαν τα social media!)
Kαι δεν με ενδιαφέρουν οι γκόμενοι στις βραδινές μου εξόδους που ενδέχεται να με πλησιάσουν με καλοπροαίρετο ή κακοπροαίρετο σκοπό. Επειδή έχω αφήσει ένα μέρος της καρδιάς μου σε μια πόλη του εξωτερικού. Κι αυτός που με ενδιαφέρει είναι μόνο ένας και βρίσκεται εκεί.
Και δεν έχει σημασία πόσο άσχημη ήταν η χρονιά που φεύγει. Αν το «κούρεψαν» το μοιρασμένο νησί μας οι «φίλοι» μας οι Ευρωπαίοι. Αν τα τσογλάνια που θα έπρεπε να φτύναμε κάθησαν σε θέσεις εξουσίας, αν κάποιοι ομοϊδεάτες του Σαμαρά επιθυμούν να φέρουν το «success story» της Ελλάδας και στην Κύπρο. Δεν έχει σημασία σου λέω! Επειδή μπαίνει μια νέα χρόνια και ο αγαπημένος μου Ονόρε ντε Μπαλζάκ είχε πει: «Όταν η μάζα των φτωχών γίνει πιο ισχυρή από τη μάζα των πλουσίων, η κοινωνία θα χτιστεί σε άλλη βάση». Και στην μεγάλη κινητοποίηση κατά της Τρόϊκας, στις 14 Δεκεμβρίου, στη Λευκωσία, η μάζα ήμασταν χιλιάδες. Και δώσαμε το μήνυμα ότι ενωμένοι ίσως καταφέρουμε πολλά….Να αλλάξουμε την βάση και το τερατώδες σύστημα.
Και δεν με ενδιαφέρει αν λένε ότι η οικονομική κρίση σαν λαίλαπα απειλεί να μας απομακρύνει από τα όνειρα μας. Επειδή είναι Χριστούγεννα και είναι μια γιορτή άρρηκτα συνδεδεμένη με την πίστη και την ελπίδα. Και θα επιλέξω την πίστη και την ελπίδα παρά την απόγνωση. Άλλωστε ο Παππούς Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ έλεγε ότι «η απόγνωση είναι φυσιολογική γι αυτούς που δεν καταλαβαίνουν την αιτία του κακού δεν βλέπουν καμία διέξοδο και δεν έχουν την δύναμη να αγωνιστούν».
Και δεν με ενδιαφέρουν τα μηνύματα των αποχαυνωτικών καθεστωτικών ΜΜΕ . Επιτραπέζια παιχνίδια και αμερικανικές σειρές VS τηλεόρασης; Σημειώσατε 2-0.
Άλλωστε είναι πλέον πασίγνωστο ότι τα καθεστωτικά ΜΜΕ βλάπουν σοβαρά τα μυαλά και το καλό του αγώνα για ένα δικαιότερο αύριο.
Και δεν με ενδιαφέρουν τι λένε οι πολλοί, επειδή ο Σωκράτης (ο σουπερ σταρ της φιλοσοφίας) έλεγε «Δεν πρέπει να δίνουμε σημασία στη γνώμη των πολλών, δηλαδή στο τι λέει ο πολύς κόσμος για ένα ζήτημα. Σημασία πρέπει να δίνουμε στη γνώμη εκείνων που είναι σώφρονες και ειδικοί σ’ αυτό το ζήτημα». Η αστική φιλανθρωπία των ημερών, την οποία οι πολλοί επικροτούν, βρωμάει υποκρισία! Οι άνθρωποι ΔΕΝ χρειάζονται ελεημοσύνη από κοινωνικά παντοπωλεία, χρειάζονται μια κοινωνία που να τους δίνει την ευκαιρία με αξιοπρέπεια να εξασφαλίζουν οι ίδιοι το ψωμί τους.
Και δεν με ενδιαφέρει που θα με βρει το 2014 (Κύπρο; Αγγλία; Κάπου αλλού;) γιατί είναι Χριστούγεννα και τέτοια εποχή συνηθίζω –χρόνια τώρα, από τον καιρό της εφηβείας- να γράφω τα New Years Resolutions. Τους στόχους και τα όνειρα για το νέο έτος. Και ξέρω πως η γεωγραφική θέση δεν αποτελούσε ποτέ περιοριστικό στοιχείο για μένα. Κι αν τα όνειρα μου χτυπούν εκτός πατρίδας θα πάω να τα συναντήσω εκεί που χτυπούν. Γιατί είμαστε πολίτες του κόσμου. Ξένοι είμαστε μόνο στον κόσμο των αφεντικών.
Είναι Χριστούγεννα. Δεν μας αφήνουν να το κατανοήσουμε. Σε αυτό το χάος που κάποιοι δημιούργησαν τα πάντα χάνουν την σημασία τους πλέον. Μα εγώ θα χωθώ στην κουζίνα μαζί με την μαμά για να φτιάξουμε μελομακάρονα και Christmas Cake. Θα βάλω στο pause όσα απειλούν να βάψουν με γκρίζο το κόκκινο των ημερών (άλλωστε το κόκκινο είναι τ’ αγαπημένο μου χρώμα).
Και θα χορέψω στο πνεύμα των ημερών. Ο νέος χρόνος θα με βρει με τα μανίκια πάνω,έτοιμη για επανάσταση, ψιλομεθυσμένη, να του κλείνω τσαχπίνικα το μάτι.
Κι αν αυτά σου ακούγονται πολύ «ανεβασμένα» και θετικά για το ύφος της εποχής, να σου υπενθυμίσω: Eίναι Χριστούγεννα και τα καλά παιδιά πιστεύουν στα παραμύθια.
